အခ်ိန္ နာရီေတြနဲ႔ ရာသီစက္၀န္းေတြ အလီလီေျပာင္းခဲ႔သလုိ
ဘ၀ ဘ၀ေတြဟာလဲ ခ်ိဳေရလုိ႔ မရနိဳင္ေလာက္ေအာင္မ်ားျပားခဲ႔ၿပီ ေမြးဖြားခဲ႔ေပါင္း အႀကိမ္ႀကိမ္နဲ႔
အုိ.နာ.ေသခဲ႔ေပါင္းလဲ ေနရာခ်င္းထပ္ခဲ႔ၿပီေပါ႔….
အနမတဂၣသုတ္မွာလဲ ဗုဒၶဘုရားက ဘ၀သံသရာမွာ မေနဘူးေသာအရပ္မရွိသလုိ
မေသဘူးေသာေနရာလဲမရွိခဲ႔ဘူးလုိ ့ေဟာမိန္႔ထားတယ္မဟုတ္ပါလား….
အေၾကာင္းရင္းကုိ ရွာေဖြၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ မသိျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
စြဲလန္းျခင္း အနႏၱေတြေၾကာင္႔ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္…ျပင္ဆင္ခ်ိန္ ျပင္ဆင္ခြင့္ေတြ အလီလီရခဲ႔လိမ္႔မယ္လုိ႔လဲ
ေတြးထင္မိတယ္…မသိျခင္းဆုိတဲ႔ အ၀ိဇၹာ-အေမွာင္ထုကရစ္ပတ္အံု႔ဆုိင္းဖံုးလြမ္းထားၿပီး၊တဏွာ-ဆုိတဲ႔
တပ္မက္စြဲလန္းႏွစ္သက္ျခင္းေတြကလဲ ဆြဲတုတ္ခ်ည္ေႏွာင္ထားလုိက္လုိ႔သာ သံသရာ ၀ဲဂယက္ကေန
ရုန္းမထြက္နိဳင္တာ ျဖစ္ခဲ႔ရလိမ္႔မယ္…..
မသိလုိ႔ စြဲလန္း၊ စြဲလန္းလုိ႔ ရုန္းမထြက္နိဳင္ျဖစ္ၿပီး
သံသရာ ၀ဲဂယက္ထဲမွာ ေမြးဖြားျခင္း.အုိျခင္း.နာျခင္း.ေသျခင္းေတြနဲ႔ ရစ္ပတ္ နပန္းလံုးကာ
အဆူဆူေသာ ျမတ္ဗုဒၶေတြ တရားတည္းဟူးေသာ ဓမၼစည္းႀကီး ရုိက္တီးကာ အနႏၱ စႀကၤာ၀ဠာရွိ ေ၀ေနယ်ေပါင္း
အသေခ်ၤ အနႏၱမ်ားစြာကုိ ကယ္တင္ ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူေပမယ္႔… ျမတ္ဗုဒၵအဆူဆူ တီးခတ္ ေဆာ္ယြန္းတဲ႔
ဓမၼစည္းေတာ္ႀကီးရဲ႔ အသံေတာ္ေတြဟာ စႀကၤာ၀ဠာ အနႏၱကုိ ျပန္႔လြင္႔ တုန္းဟီးခဲ႔ေပမယ္႔လဲ
အေမွာင္ထုေတြ ပိတ္သည္းကာ စြဲလန္းစိတ္ေတြနဲ႔ယဇ္မူးေနခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ဳပ္တုိ႔တေတြ မၾကားသိနိဳင္ခဲ႔ဘူးေလ….ယခုပစၥကၡဘ၀မွာလဲ
မသိျခင္းတရား အေမွာင္ထုေတြက ပိတ္ပိတ္သည္းေနဆဲပါ
စြဲလန္းစိတ္ေတြကလဲ အထပ္ထပ္ ခ်ည္ေႏွာင္ ရစ္ပတ္ထားဆဲပါဘဲ…..
တရံတခါမွာ အေတြးေလးေတြျဖန္႔က်က္မိတယ္…. ကၽြနဳ္ပ္သည္ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္သာ ျဖစ္ခ်င္လာစမ္းပါဘိ…..ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိေတာ႔…သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ရဲ႔ဘ၀ဟာ
ရာသီအလိုက္ဘဲ၊ ရြက္ေဟာင္းေတြေခၽြလိုက္၊ ရြက္ႏုေတြေ၀လုိက္၊ ပြင္႔လုိက္၊
သီးလုိက္ေပါ႔…သစ္တစ္ပင္ရဲ႔ဘ၀ဟာ အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ စိမ္းလန္း စိုေျပၿပီး သာယာ လွပေနတယ္ေလ…..
ဥပမာ…ဆုိၾကပါစို႔…..
ကၽြန္ဳပ္ ပတ္၀န္းက်င္က ဗန္ဒါပင္ႀကီးေပါ႔၊ သူဆုိရင္…ေဆာင္းရာသီ ကုန္ဆံုးခါနီးမွာဘဲ
သူရဲ႔သႏၱာန္မွာ ကပ္တြယ္ေနတဲ႔ ရင္႔ေရာ္ ေဟာင္းႏြမ္း ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔ သူ႔ရဲ႔ (ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပုိင္းက)
ရြက္ေဟာင္း ရြက္၀ါေတြကို ေႏြဦး ေလရူးေတြနဲ႔အတူ ခါခ်ၿပီး စြန္႔ပစ္လိုက္တယ္ေလ…ၿပီးေတာ႔
ေႏြဦးရာသီအစ သႀကၤန္မုိးနဲ႔အတူ သူ႔ဘ၀ခႏၶာသစ္ကုိ စတင္လုိက္တယ္ေလ သူ႔တစ္ပင္လံုးကို
ေ၀ဆာစိမ္းလန္းေနေတာ႔တာပါဘဲ….ေႏြအလယ္မွာ သူမ်ားေတြ (အျခားသစ္ပင္ေတြ)
ရုိးတန္က်ဲက်ဲနဲ႔ အေဖာ္မဲ႔အထီးက်န္ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ…သူကေတာ႔ စိမ္းလန္း စိုေျပေနေလရဲ႔
(လန္းေနတယ္ေပါ႔) အသက္ရွိ သတၱ၀ါေတြရဲ႔ အပန္းေျဖစရာ နားခုိးစရာ ျဖစ္ေနတယ္ေလ…ကၽြန္ဳပ္
အနီးအနားက ဗန္ဒါပင္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္အားက်မိပါရဲ႔…ဘာလို႔လဲဆုိရင္…တစ္နွစ္တခါ သူ႔သႏၱာန္မွာ
ရွိေနတဲ႔ အေဟာင္းအညစ္ေတြကုိ စြန္႔ပစ္နိဳင္တယ္…ကၽြန္ဳပ္မွာ အသက္ရွိလူသား
တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေလေတာ႔…ကၽြန္ဳပ္မွာ ရွိေနတဲ႔ စြဲလန္းစိတ္ တဏွာ.ဥပါဒါန္နဲ႔သံေယာဇဥ္ေတြ၊
မေက်နပ္မွဳ႔ ေဒါသေတြ၊ နားလည္ မေပးနိဳင္မွဳ႔ ေမာဟေတြ၊ ထင္တုိင္း ႀကဲခ်င္တဲ႔ မာန္မာနေတြ
စသျဖင္႔ စသျဖင္႔ေပါ႔ အကုသိုလ္တရားေတြကို
မစြန္႔ပစ္နိဳင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ တစ္ႏွစ္လည္း မစြန္႔ပစ္နိဳင္ခဲ႔ဘူး ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္စသျဖင္႔
ယေန႔အခ်ိန္ထိ မစြန္႔ပစ္နိဳင္ေသးဘူးေပါ႔…
ေသဆံုးသည္အထိမ်ား မစြန္႔ပစ္နိဳင္ခဲ႔လွ်င္ ကၽြန္ဳပ္ဘ၀ ေရတိမ္နစ္ၿပီေပါ႔…
သိလွ်က္နဲ႔ မုိက္တြင္းနက္ ေနဆဲ ပါဘဲ…အခ်ိန္မွီသာ မစြန္႔ပစ္နိဳင္ခဲ႔လွ်င္ လူျဖစ္
ရွဳံးၿပီေပါ႔ (မ်ိဳးႀကီးရဲ႔ အခ်ိန္မွီသာ ျပင္ဆင္ခြင္႔ မရွိခဲ႔ရင္) ဒီသီခ်င္းေလးကို
ၾကားမိေလတုိင္း ျပင္ဆင္လုိစိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာမိတယ္….
ဒါေပမယ္႔….အ၀ိဇၨာ-အေမွာင္ထု ပိတ္ဖံုးၿပီး တဏွာ-ဆုိတဲ႔ စြဲလန္းစိတ္ေတြ
အားႀကီးေနတဲ႔ ပုထုဇဥ္ ငမုိက္သား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေတာ႔ ရုန္းထြက္ဘုိ႔
ခက္ေနတယ္ေလ…မေသခင္ေတာ႔ ကၽြန္ဳပ္ဘ၀ရဲ႔ ယခုလက္ရွိ အသိဥာဏ္နဲ႔
ျပင္ဆင္နိဳင္လိမ္႔မယ္လို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိ ယံုၾကည္ထားမိပါတယ္…လူသား အားလံုးကုိ
သိေစခ်င္လိုက္တာ… လူ႔ဘ၀ဆုိတာ အလြန္တုိးေတာင္းလွပါတယ္ ၊ တုိးေတာင္းလွတဲ႔ လူ႔ဘ၀ေလး ရလာခုိက္မွာ
အႏွစ္မဲ႔တဲ႔ လာဘ သကၠာရ သိေလာက ေတြေနာက္ကုိ လုိက္မေနၾကဘဲ ဘ၀သံသရာအတြက္ ရိကၡာထုတ္ေတြ
ျပင္ဆင္စုေဆာင္းေစခ်င္လုိက္တာ...ကၽြန္ဳပ္တုိ႔ တေတြဟာ ဗုဒၶဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား
ရွိစဥ္အခါက လူဆုိး လူမုိက္ႀကီးေတြ အျဖစ္ ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားခဲ႔တဲ႔ အရွင္ေဒ၀ဒတ္တုိ႔ မင္းသား
အဇာတသတ္တုိ႔ထက္ ပုိၿပီး မုိက္မဲေနတယ္လုိ႔လဲ ေတြးထင္ေနမိတယ္… ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔….အရွင္ေဒ၀ဒတ္နဲ႔
မင္းသားအဇာတသတ္တုိ႔ဟာ လက္ရွိသူတုိ႔ က်ေရာက္ ခံစားေနရတဲ႔ ငရဲက လြတ္ေျမွာက္ လာခဲ႔ရင္
ဧကန္မုခ် ပေစၥကဗုဒၶါ-ဘုရားငယ္ျဖစ္ဖုိ႔ နိယမ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ ရရွိၿပီးသားသူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္ေလ….ကၽြန္ဳပ္တုိ႔
တေတြရဲ႔ သံသရာအဆံုးကား (ဒု.သ.န.ေသာ.တုိ႔ကဲ႔သုိ႔) ကဒါ အေႏၱာ ဘ၀ိႆတိ-အဘယ္အခါမွ
အဆံုးကုိ ေတြ႔ျမင္နိဳင္ပါအံ႔။ အားလံုးလည္း ဒီအေတြးအေခၚ အယူအဆ ေဆာင္းပါး စာေစာင္ေလး
ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ဳပ္ ပတ္၀န္းက်င္က ဗန္ဒါပင္ႀကီးလုိ အေဟာင္းအေဟာင္းေတြကုိ
စြန္႔ပစ္ကာ အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ ဘ၀မွာ လန္းဆန္းစြာ ရပ္တည္နိဳင္ၿပီး ကၽြန္ဳပ္နဲ႔အတူ
အခ်ိန္မွီ ျပင္ဆင္နိဳင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ တုိက္တြန္းရင္းနဲ႔ဘဲ
ရပ္နားပါရေစေနာ္…..
အစဥ္အၿမဲႀကိဳးစားေနမယ္႔
အရွင္မဏ္
(မင္းမဟာ)
