ကၽြနဳ္ပ္သည္ သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္သာျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္ဗ်ာ
ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိေတာ႔…သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ရဲ ႔ဘ၀ဟာရာသီအလိုက္ဘဲ၊ရြက္ေဟာင္း
ေတြေခၽြလိုက္၊ရြက္ႏုေတြေ၀လုိက္၊ပြင့္လုိက္၊သီးလုိက္ေပါ႔…သစ္တစ္ပင္ရဲ ႔ဘ၀ဟာ
အသစ္အသစ္ေတြနဲ ႔စိမ္းလန္းစိုေျပၿပီးသာယာလွပေနတယ္ေလ…..
ဆုိၾကပါစို ႔ဗ်ာ…..
ကၽြန္ဳပ္ပတ္၀န္းက်င္ကဗန္ဒါပင္ႀကီးေပါ႔၊သူဆုိရင္…ေဆာင္းရာသီကုန္ဆံုးခါနီးမွာဘဲ
သူရဲ ႔သႏၱာန္မွာကပ္တြယ္ေနတဲ႔ရင္႔ေရာ္ေဟာင္းႏြမ္းေျခာက္ေသြ ႔ေနတဲ႔သူ ႔ရဲ ႔(ခႏၵာကိုယ္
အစိတ္အပုိင္းက)ရြက္ေဟာင္းရြက္၀ါေတြကိုေႏြဦးေလရူးေတြနဲ ႔အတူခါခ်ၿပီး
စြန္႔ပစ္လိုက္တယ္ေလ…
ၿပီးေတာ႔ ေႏြဦးရာသီအစ သႀကၤန္မုိးနဲ႔အတူ သူ႔ဘ၀ခႏၵာသစ္ကုိစတင္လုိက္တယ္ေလ
သူ႔တစ္ပင္လံုးကိုေ၀ဆာစိမ္းလန္းေနေတာ႔တာပါဘဲဗ်ာ….
ေႏြအလယ္မွာ သူမ်ားေတြ(အျခားသစ္ပင္ေတြ)ရုိးတန္က်ဲက်ဲနဲ႔အေဖာ္မဲ႔
အထီးက်န္ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ…သူကေတာ႔စိမ္းလန္းစိုေျပေနတယ္ေလ(လန္းေနတယ္ေပါ႔)အသက္ရွိသတၱ၀ါေတြရဲ ႔အပန္းေျဖစရာ.နားခုိးစရာျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ…
ကၽြန္ဳပ္အနီးအနားကဗန္ဒါပင္ႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္အားက်တယ္ဗ်…
ဘာလို႔လဲဆုိရင္…
တစ္နွစ္တခါ သူသႏၱာန္မွာရွိေနတဲ့အေဟာင္းအညစ္ေတြကုိစြန္႔ပစ္နိဳင္တယ္…
ကၽြန္ဳပ္မွာေတာ႔ဗ်ာ အသက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေလေတာ႔…ကၽြန္ဳပ္မွာရွိေနတဲ႔စြဲလန္းေနတဲ႔
သံေယာဇဥ္ေတြ၊မေက်နပ္မွဳေဒါသေတြ၊နားလည္မေပးနိဳင္မွဳေမာဟေတြ၊ထင္တုိင္းႀကဲခ်င္တဲ႔မာနေတြစသည္ျဖင္႔ေပါ႔ အကုသိုလ္တရားေတြကိုမစြန္႔ပစ္နိဳင္ဘူးဗ်ာ၊တစ္ႏွစ္လည္းမစြန္႔ပစ္နိဳင္ဘူး
ႏွစ္ႏွစ္သံုးႏွစ္စသည္ျဖင္႔ယေန႔အခ်ိန္ထိမစြန္႔ပစ္နိဳင္ေသးဘူးဗ်ာ…ေသဆံုးသည္အထိမ်ားမစြန္႔ပစ္နိဳင္ခဲ႔လွ်င္ ကၽြန္ဳပ္ဘ၀ေရတိမ္နစ္ၿပီေပါ႔…သိလွ်က္နဲ႔မုိက္တြင္းနက္ေနဆဲပါဘဲဗ်ာ…
အခ်ိန္မွီသာမစြန္႔ပစ္နိဳင္ခဲ႔လွ်င္လူျဖစ္ရွဳံးၿပီေပါ႔(မ်ိဳးႀကီးရဲ ႔အခ်ိန္မွီသာျပင္ဆင္ခြင္႔ရွိခဲ႔ရင္)ဒီသီခ်င္းေလးကို
ၾကားမိတုိင္းျပင္ဆင္လုိစိတ္ေတြေပၚလာမိတယ္….
ဒါေပမယ္႔….
.ပုထုဇဥ္ငမုိက္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေတာ႔ ရုန္းထြက္ဘုိ႔ခက္ေနတယ္ေလ…မေသခင္ေတာ႔
ကၽြန္ဳပ္ဘ၀ရဲ ႔ယခုလက္ရွိအသိဥာဏ္နဲ႔ျပင္ဆင္နိဳင္လိမ္႔မယ္လို႔ေတာ႔ကိုယ္႔ကိုယ္ကုိ
ယံုၾကည္ထားမိပါတယ္ဗ်ာ…
အားလံုးလည္း ဒီအေတြးအေခၚအယူအဆ blog ေလးဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ မိမိကုိယ္ကုိျပင္ဆင္နိဳင္ေအာင္
ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ တုိက္တြန္းရင္းနဲ႔ဘဲ ရပ္နားပါရေစေနာ္…
မင္းမဟာ 13.10.2011
No comments:
Post a Comment